Na przestrzeni dziejów istniał szereg myślicieli politycznych i filozoficznych o wielkim znaczeniu, którzy byli studiowani przez późniejszych intelektualistów w celu udoskonalenia ich wizji polityki. W starożytnym Rzymie było kilku myślicieli, którzy zmienili krajobraz polityczny, a jeden z nich to Marek Aureliusza.
Kim był Marek Aureliusz?
Marek Aureliusz Antoninus August był jednym z najważniejszych cesarzy rzymskich. Urodził się w Rzymie w 121 r., a zmarł w mieście Sirmium w 180 r. Był cesarzem Rzymu przez ok. 40 lat.
Marek Aureliusz od najmłodszych lat wydawał się skazany na sukces, będąc postrzeganym przez społeczność rzymską jako jedno z najinteligentniejszych dzieci z rzymskich rodzin, przyciągając uwagę Hadriana i Antoninusa Piusa, przy czym ten ostatni ostatecznie przyjął Marka Aureliusza jako własnego syna. To właśnie w tym momencie życie Marka Aureliusza zmieniło się na zawsze, gdyż natychmiast stał się następcą największego wodza Rzymu, a tym samym przyszłym cesarzem Rzymu.
Aby wyszkolić się na swoje przyszłe stanowisko, Marek Aureliusz studiował retorykę i filozofię, odnajdując się bardzo blisko myśli stoickiej.
Myśli Marka Aureliusza
Przemyślenia Marka Aureliusza zostały zapisane w napisanej przez niego samego książce, zwanej Medytacjami. Przez cały czas trwania kampanii wojskowych widziano Marka Aureliusza piszącego, a w wolnych chwilach cesarz rzymski zaczął spisywać swoje refleksje na temat życia. Tekst ten podzielony był na dwanaście ksiąg i napisany w języku greckim, który Marek Aureliusz uwielbiał.
Księgi Marka Aureliusza osiągają wielkie znaczenie ze względu na to, jak interesujący jest sposób, w jaki rzymski cesarz widział życie, dlatego aby lepiej go zrozumieć, zamierzamy streścić jego myśli w kilku punktach. Główne cechy medytacji Marka Aureliusza są następujące:
- Uważał, że namiętności mężczyzn są główną przyczyną tego, że nic nie działa w naszym świecie. Uważał, że wszystkie przypadki zepsucia, zarówno w Rzymie, jak i w innych istniejących imperiach, były spowodowane złymi intencjami wywołanymi przez namiętności, których doświadczają istoty ludzkie,
- Krytykuje władzę, jaką może mieć pojedyncza osoba, co nie jest pozbawione dziwnych podobieństw do roli cesarza. Jego krytyka skierowana jest w szczególności na despotycznych władców; nie jest jasne, czy jest to odniesienie do rządów rzymskich, czy też jest to atak na władców ludów barbarzyńskich, z którymi stykał się przez całe życie.
- Jego dzieło jest całkowicie stoickie, tzn. Marek Aureliusz chciał osiągnąć szczęście poprzez utratę dóbr materialnych. Trzeba powiedzieć, że choć przez lata był uczonym stoików, to z niektórymi ich głównymi przywódcami, Seneka, był dość skłócony.
- Uważał, że dusza jest oddzielona od ciała, ale wewnątrz tej duszy znajdowała się inna dusza. Jego myślenie było bardzo podobne do myślenia innych stoickich intelektualistów, choć jego idea wykraczała daleko poza resztę – ta informacja podchodzi z www.boleslawiec24.pl – portalu z artykułami m. in. o historii i kulturze.
- Swoje działania jako cesarza uważał za ważne, ale wciąż sądził, że nie służą one likwidacji wielkich problemów człowieka. Z jego tekstów wynika, że nie chciał być cesarzem Rzymu.
